بــه نــام قــدرت مــطــلــق الــلــه
ســخــنــان اســتــاد
دســتــور جــلــســه ی امــروز وادی ســیــزدهم اســتــ،ڪه مــے گــویــد پــایــان هر نــقــطــه،ســرآغــازخــط دیــگــرے اســت.من بــایــد تــمــام ایــن وادے ها را مــلــڪــه ی ذهن خــودم ڪــنــم درڪــنــگــره،خــطــوط زیــادی داریــم خط مــواد،خط ســیــگــار،خط ورزش ،خط شــنــا و اســتــخــر ،ڪه مــا بــایــد خــطــوط را انــتــخــاب ڪــنــیــم.وبــه ســرانــجــام بــرســانــیــم.چــرا؟چــون انــســان نــمــے تــوانــد در حــالــت ســڪــون بــاشــد و
همــیــشــه در حــال حــرڪــت اســت وهســتــے در چــرخــش اســتــ.
بــایدبــبــیــنــیــم چــه خــط هایــے وجــود دارد،وآن خــطــوط را دنــبــال ڪــنــیــمــ.مادر وادے دوازدهم یــڪ مــثــلــثـی بــه نــام تــغــیــیــر ،تــبــدیل و تــرخــیــص بــیــان مـی شــود.
این مــثــلــث،می تــوانــد مــراحــل درمــان مــا را در ســفــر ی ڪــه انــجــام مــے دهیــم
نــشــان دهد،بــرایــایــنــڪــه بــه رهایــے بــرســیــم چــه در مــواد و چــه درســیــگــار،بــایدتــغــیــیــرات ذره ذره در جــهان بــیــنــے یــعــنــے همــان گــفــتــار و رفــتــارمــان انــجــام بــگــیــرد
وبــعــد تــبــدیــل بــه انــســان آزاد و رها مــے شــویــم و در ســفــر دوم بــه مــرحــلــه ی تــرخــیــص مــے رســیــم.ذره ذره تــغــیــیــرات در مــا صــورت مــے گــیــرد،آیا وقــتــے وارد
ســفــر دوم شــدیــم همه چــیــز تــمــام اســت نه،تــازه وارد مــرحــلــه ے جــدیــدے شــده ایــم.بــعــضی از افــراد وقــتـی بــه رهایـی رســیــدنــد،فــڪرمـی ڪــنــنــد ،به درمــان رســیــدنــد و دیــگــر نــیــازی بــه ســفــر دوم نــیــســت .می رونــد.درصــورتـی ڪــه وقــتـی وارد ســفــر دوم شــدیــم،بــاید خــدمــت هایی مــثــل اســتــادی دبــیــری نــگــهبــانــی،مــرزبــانی وایــجــنــت و انــشــاالــلــه ڪــمــڪ راهنــمــایــے را بــایــد دنــبــال ڪــنــیــم.چــون انــســان همــیــشــه در حــال حــرڪــت اســت.وچیزی به نام ســڪــون وجــود نــدارد.یڪ مــرحــلــه اے بــه نــام یــوم الــفــصــل وجــود دارد ،وآن لـحــظــه اے اســت ڪــه از بــیــمــارے اعــتــیــاد رها شــده ایــم و وارد ســفــر دوم مــے شــویــم زنــدگی مــا فــقــط چــنــد ســال نــیــســت بــلــڪــه مــثــل قــانــون اعــداد بــے انــتــهاســت چــون پــایــان هر نــقــطــه ،سرآغــاز خــط دیــگــرے اســت.منــدر لــژیــون ســیــگــار وارد پــلــه ے اول مــے شــوم و پــلــه پــلــه ڪــم مــیــڪــنــم تاآخــریــن پــلــه ڪــه مــے خــواهیــم رها شــویــم و تــغــیــیــر جــایــگــاه بــدهیــمــ.ڪه روز جــدایــے اســتــ.درلــژیــون اگــر بــه حــرڪــت خــودم ادامــه بــدهم ،تــغــیــیــر،تــبــدیل و تــرخــیــص در مــن صــورت مــے گــیــرد،انــســان تــڪ بــعــدے ،انــســانی اســت ڪــه یــڪ خــط دارد مــثــل خــود مــن،
وقــتــے مــواد مــصــرف مــے ڪــردم همه ی فــڪــر و ذهنــم مــواد شــده بــود ،چــونــدر مــرحــلــه نــفــس امــاره بــودم،ڪــاری ڪــه مــن انــجــام مــے دادم مــثــل مــیــمــونــے ڪــه دســتــش را بــراے بــرداشــتــن مــوز بــه داخــل ســوراخ درخــت مــے بــرد و مــوز را ڪــه بــرداشــت دســتــش را مــشــت مــے ڪــنــد،ودیــگرنــمــے تــوانــد بــیــرون بــیــاورد.
انــســان بــایــد در زنــدگــے اش عــقــل و عــشــق و ایــمــان را بــا هم داشــتــه بــاشــد.
هرڪــدام از ایــنــها بــه تــنــهایــے ،بــرای تــغــیــیــر ڪــردن ڪــافــے نــیــســت مادر ڪــنــگــره بــایــد
خــطــوط ورزش،اســتــخررا هم دنــبــال ڪــنــیــم تــا یــڪ انــســان دو بــعــدے بــاشــیــم
مــشــارڪت مســافــر رســول
خــدا را شــڪــر ڪــه امــروز هم تــوانــســتــم در بــیــن دوســتــان بــاشــم و آمــوزش بــگــیــرم.
وقــتی ڪــه در اوایــل وارد ڪــنــگــره شــده بــودم درابــتــدا ے قــوانــیــن خــوانــده مــی شــد
پــایــان هر نــقــطــه ،ســرآغــازخــط دیــگــری اســتــ،به تــازه واردیــن خــوشــامــد مــیــگــویــیــم و.باخــودم مــیــگــفــتــم مــن هم بــه عــنــوان یــڪ تــازه وارد هســتــم .درابــتــداے نــقــطــه قــرار دارمــ،بــاید درســت حــرڪــت ڪــنــم،وتــغــیــیــر ڪــنــم،تابــه پــایــان نــقــطــه ڪــه درمــان اســت بــرســم.
مــشــارڪت مســافــر مــحــمــد
پــایــان هر نــقــطــه ،ســرآغــازخــط دیــگـری اســت من هم چــنــد جــلــســه ای اســت ڪــه در لــژیــون ســیــگــار
نیــامــدم درابــتــدا ڪــه وارد لــژیــون ســیــگــار شــدمــ،خــیــلی خــوب ســفــر ڪــردم .وبــه رهایــے رســیــدم چــندوقــت از ڪــنــگــره فــاصــلــه گــرفــتــم و ایــن خــیــلـی حــال مــن را بــد ڪــرد،چــندوقــت حــال خــوبـی نــداشــتــم به ایــن نــتــیــجــه رســیــدم ڪــه مــن مــحــمــد بــه درمــان رســیــدم ولـی بــه حــال خــوبـی نــرســیــدم،وقــتــی
ڪه بــه ڪــنــگــره آمــدم و حــرڪــت خــودم را در ســفــر دوم ادامــه دادمــ،به وادی ســیــزدهم رســیــدم ڪــه مــی گــفــت پــایــان هر نــقــطــه ســرآغــاز خــط دیــگــری اســت
من فــهمــیــدم ڪــه بــایــد مــثــلــثـی ڪــه آقــای مــهنــدس بــیــان مــے ڪــنــنــد ڪــه عــقــل و عــشــق و ایــمــان اســت را در زنــدگـی ام بــه ڪــار بــبــرم.
مــشــارڪت مــســافــرابــراهیــم
ایــن وادی بــیــان مــی ڪــنــد ڪــه وقــتـی مــن می خــواهم شــروع ڪــنــم بــایــد بــتــوانــم بــه خــط بــعــدی ڪــه رســیــدم ادامــه دهم.خــدارا شــڪــر مــے ڪــنــم ڪــه بــه ڪــنــگــره آمــدم و تــوانــســتــم خــیــلـی چــیــزها را ڪــنــار بــگــذارم.وســیــگــاررا هم ڪــه ڪــنــار گــذاشــتــنــش ســخــت بــود را ڪــنــار گــذاشــتــم.وپــایــان هر نــقــطــه ســر آغــاز خــط دیــگــری اســت.
ڪــه ,بــه ,مــے ,اســت ,نــقــطــه ,ســفــر ,هر نــقــطــه ,ســفــر دوم ,اســت ڪــه ,بــه نــام ,پــایــان هر ,بــه ڪــنــگــره آمــدم ,حــال حــرڪــت اســت
درباره این سایت